In sommige delen van een organisatie zie je het gebeuren. De energie is laag. Er is weinig initiatief, weinig eigenaarschap. Niet omdat mensen het niet kunnen, maar omdat het gevoel ontbreekt dat het ertoe doet. Geen urgentie, geen richting, geen gezamenlijk doel.
Er wordt weinig gevraagd, dus er wordt ook weinig gegeven. Soms is er zelfs duikgedrag. Wat volgt is gelatenheid. โWe zien het wel.โ
Het wrange is: dit is vaak het gevolg van wat de organisatie zelf uitstraalt. Geen heldere koers. Verwachtingen die vaag blijven of steeds wisselen. Successen die niet worden gevierd. Collegaโs die niet op output worden aangesproken. Er is weinig zichtbaar verschil tussen meedoen en afhaken.
Tegelijkertijd is er ook een groep die dit compenseert. Mensen die de verantwoordelijkheid voelen om de boel draaiend te houden. Die gaan harder lopen. Tot het schuurt.
Vrijblijvendheid heeft een prijs. Voor het resultaat, voor de cultuur en uiteindelijk ook voor de mensen die wel volop meedoen.
Hier ligt een taak voor leiders. Als je duidelijk maakt wat je verwacht, en waarom het ertoe doet, ontstaat er weer beweging.
Dus geef richting. Zorg dat inzet gewaardeerd wordt. Maak het verschil voelbaar tussen aanhaken en afhaken. Niet vanuit wantrouwen, maar als ankerpunt in een cultuur van betrokkenheid.
๐ช๐ฎ๐ ๐ต๐ฒ๐น๐ฝ๐ ๐ท๐ผ๐ ๐ผ๐บ ๐๐ฟ๐ถ๐ท๐ฏ๐น๐ถ๐ท๐๐ฒ๐ป๐ฑ๐ต๐ฒ๐ถ๐ฑ ๐ผ๐บ ๐๐ฒ ๐ฏ๐๐ถ๐ด๐ฒ๐ป ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ฒ๐ถ๐ด๐ฒ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐๐ฐ๐ต๐ฎ๐ฝ?